İmece Usulü

Bugün benim tarlaya, yarın senin tarlaya iş ola, kolay gele, imecemiz şen, ürünümüz bol ola…

Eskimeyen zamanlarda dağların dağlara kavuştuğu, insanın insanı anladığı, yürekçe konuşulduğu zamanlarda güzel Anadolumuzun kırsal kesimlerinde; dostlukların, akrabalıkların, komşulukların unutulmadığı yerler vardı. İnsanın gülen bir yüzü, kucaklayıcı bir söze düştüğünde kaldıracak bir ile ihtiyacı vardır. Horozların ötmesiyle doğan sabahlar vardı.

Köylerde kırsal kesimlerde toprağın insanı doyurduğu yerlerde erkenden kalkılır, gün doğmadan işe başlanırdı. Birbirine yardım edilirdi. Sırayla tarlalar ekilirdi, birbirlerine yardım edilirdi. Ekmek yaparken arka arkaya yapılır ve yakacaktan tasarruf edilirdi. Birbiriyle imece usulü ürünler değiştirilirdi. Bu insanları birbirlerine bağlıyordu. Böylece insanlar birbirlerine güveniyordu, inanıyordu, seviyordu. Bu şartlarda büyüyen, yaşayan, çevresine bunları yaşatanlar için geriye dönelim. Geleneklerimizi yaşatalım, yaşayalım.